ZEVK-Û SEFÂ ÖMÜR

                                                 

En büyük bağımlılıkla başlar tutku,

 Kimi zaman beyni kurcalayan,

 Kimi zaman vakte kafa tutan,

 Bir istektir tutku...

Gece Ay'a tutuklanmak

Gündüz Güneş'e aşikâr olmak,

Yazın kışı özlemek

Kışınsa yazı istemektir tutku.

Bazen bülbülün güle sevdasıdır

Bazen kardelenin Güneş'e aşkıdır

Onu ilk gördüğünde ölümün ilk meyvesini tadacağını bile bile...

Aşkının karanlık gölgesinde ölmeyi istemesidir tutku...

Hayatta her şeyden haz duymak

Hapsolmaktan, tutuklanmaktan korkmamak,

Ömrü eski bir iskeleye bağlayıp

Zamanı geldiğinde demir almak;

Issız ve yırtık gelinlikli kıyılardan...

Uçsuz bucaksız maviliklere...

Sonra bir meltem olup

Usulca yaprakları okşayıp

Yanıbaşında parıldayan eşsiz

Canana vurulmaktır tutku...

Ümit, umut, hayal, rüya

Hiç farketmez her kim olursan şu sahte dünyada

Tutku o ya, tutar da sürükler peşinden oradan oraya...

Ömür şu üç günlük zevk-ü sefâ

Kime yetmiş ki, sana yetsin bu hûlya...

Biçare bir güvercin aranır durur sahibini

Halhalları çalar da çalar her kanadında

Kuşçusu duyar o sesi tâ ufukta;

O güvercinin halhalındaki sesdir tutku.

Bir yaz günü

An olur da dalar gözler

Nesin, kimsin, nerdesin hiç mühim değil...

Kollarının üstündedir başın

İzlersin çizdikleri resmi yıldızların...

Dinlersin doğanın söylediği şarkıyı

Uyanıp da kendine geldiğinde

Beyninden vurulmuşa dönersin;

Zaman,  mekân ve hatta sen

Her şey aynıdır

Ama bir şey vardır ki yok olan

Uyandığında korkup da kaçan

O ki seni tanımayan

Tutkudur kalbini söküp alan...

Kim bilir nerde ve ne zaman

Yine sokuluverecek o sinsi şeytan...

..... Efsûnkâr ......