O canşikâr Leyli deherine hıla’ yapmış
Bunun içün o cam-ı seher işrak olmazmış
Hased eylerem ismidi men yârim olsa da
Menim lalemi istizansız çisan boyarmış
Bâd lebine bir buse kondurmuş uykusunda
Bu cesed o bâd içünde savrulup sızlanmış
O müjganı müşebbek olmuş cümle yârana
İçünde bir tek Efsûnkâr’ı kısılıp kalmış
Avend-i Ayşı o dildâra bezlettim çokça
O alus bu âlemimde mene son vedaymış
Meger yek ahterdim bu Kubbe-i Ulyâda
Arzusu içün de gams olup arşa saçılmış
Nefh-i Sur oluyor ağraz-ı dünyeviyede
O maşuğun akiresi gûşumu tıkamış
Canın aşk-ı eflatunisi ömrümde elem
Cenânımda gamlı yaslı birkaç kelâmmış
Hâme-i zerrinimden kâgaza dökülenler
Asıl o kelâm-ı leziz menim can sazımmış
Ne besatin-i cinan ne de arusan-ı huld
Asıl cenân asaleten cedesini kazmış
Aşk-i Hakikiyi derkettiğimde mevt oldum
Mecnununkiler aslın yanında sözde lafmış
Ahuy-i siminin yek kelâm-ı lezizine
Bu biçare can çereg çeşmaneye her dem kanmış
O pervane cetsen etmiş mumun âteşine
Harika-i Sevdayı mumun âteşi sanmış
Kalbimdeki sevda safmış fegane kadar
Ateşe cetsen eden gönl-i Efsûnkâr safmış
Mevt değil dâğ-ı dildir hâlâ kanar da kanar
İlkin harika-i savdada dâğ-ı dil yanmış
Meger talanmış sahn-ı gülşenim ruhiyemde
Cam-ı seherin pertev-i mihrine aldanmış
Alem yalanmış ağraz-ı dünyeviye gibi
Efsûnkâr gizli âşkta zaten her dem yalanmış…
.......... Efsûnkâr...........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder