GAZEL 2

 

 

O afitabın kallinde berhûd idim men

Basiasından efek eyledikçe arza harrolup şea oldum men

O dürr-i cân a’yünümde ab-ı bâde-reng idi

Irtırmasın begayederken onu huturettikçe hemlolup oldu bir ab-ı zen

O amid hâlet-i ruhiye cenanda mahfi

Bâbını galkettikçe hemana menfetti tüm bûnyanlar adeden

Havllar menfeddiğinde came-i hayatı beskederken

Ey dildar sen niçün delec etmedin bu cenandan adeten

Efsunkâri a’yün ile alus eylediğinde

Efsunkâr abdiyet eyler ona a’yen

Abid nefsettim alaz begayettim

Hârika-i sevdâdan oldu dâd-ı dilde afen

Harikâ-i sevdâ ehramında nevş-ü nemayettim

Mahaz hufuk eylediğinde hış’a men

Bu agsem berf-alûdolmuş, cam-ı seher işrakediyor halet-i ruhiyeme

Melek’ül mevt beht eylemesin bu canı var mende a’mâl-i hasen

Azifede müncerredeceğim o can hafiyesini

Ona istifham-ı aninnefyedeceğim “ Eyne, dâd-ı dilimin beyarişi acilen?”   

Yek akaret dide idi menimkiler

An-ı vahid oldu abrem elemlerime abisten…

                                                              .....Efsûnkâr....